Μετά τις πυρκαγιές του καλοκαιριού που κατέκαψαν τα πάντα, μία ακόμα καταστροφή σαρώνει αυτές τις ημέρες την χώρα, αφήνοντας πίσω νεκρούς, τραυματίες, αγνοούμενους, αποκλεισμένους, πνιγμένα ζώα αλλά και τεράστιες υλικές ζημιές.

Είναι σαφές και το έχουμε ξαναπεί ότι η κλιματική κρίση-καταστροφή είναι ήδη εδώ. Πάντα είχαμε καύσωνες, πυρκαγιές και πλημμύρες, αλλά η συχνότητα, η ένταση και οι επιπτώσεις αυτών των φαινομένων θα γίνονται όλο και χειρότερες. Δεν είναι όμως φυσικό φαινόμενο. Είναι …φυσικές συνέπειες της αδηφάγου και περιβαλλοντοκτόνας καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Δεν μπορεί, λοιπόν, να αποτελεί άλλοθι για αυτούς που την δημιουργούν ούτε δικαιολογεί την κυβερνητική και κρατική ανικανότητα και τραγική ανεπάρκεια.

Ας αναρωτηθούμε:  

• Πώς χτίστηκαν οι πόλεις μας και τα χωριά μας;
• Πώς αντιμετωπίζεται η φύση;
• Πού δίνονται και που δεν δίνονται τα χρήματα των προϋπολογισμών κράτους/περιφερειών/δήμων;
• Γιατί έχουμε τέτοια καιρικά φαινόμενα;
• Πώς φερόμαστε στους φτωχούς/αδύναμους/διαφορετικούς, αφού είναι γνωστό ότι τα «υπόγεια» είναι αυτά που θα την πληρώσουν πρώτα, οι εργαζόμενοι/ες που θα χάσουν τη δουλειά τους κι οι αγρότες που θα δουν τις παραγωγές τους (και τις πηγές διατροφής μας) να καταστρέφονται.

 Όλα συνδέονται με ένα νήμα…

Ναι, φταίει το σύστημα. Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Κι από κει και πέρα φταίνε οι κυβερνήσεις, οι δήμαρχοι και περιφερειάρχες, οι γραφειοκράτες που το υπηρετούν και το εφαρμόζουν κ.ο.κ.

Το τι θα μπορούσε να συμβεί αν ο Daniel έπληττε και την πόλη μας; Τρομάζουμε στην σκέψη! Το είδαμε όμως τα προηγούμενα χρόνια. Το είδαμε (σε πολύ μικρότερη ένταση) μόλις πέρυσι ακριβώς την ίδια εποχή. Κεντρικοί δρόμοι των Συκεών Μεσολογγίου, Ρήγα Φεραίου, Βενιζέλου. Ελπίδος κ.α. μετατράπηκαν σε ορμητικά ποτάμια παρασέρνοντας ανθρώπους, αυτοκίνητα, κάδους καταστρέφοντας πεζοδρόμια. Πολλά μαγαζιά υπέστησαν ζημιές, ευτυχώς όμως δεν θρηνήσαμε θύματα. Ακόμη πιο πρόσφατα την άνοιξη στα Πεύκα…

Ας μην φανταστούμε τι θα σήμαινε ο Danilel για τις Συκιές, την Νεάπολη, τον Άγιο Παύλο, τα Πεύκα και την Ευαγγελίστρια…. Την στιγμή μάλιστα που οι κρατικές (εκτός της καταστολής) και οι δημοτικές υπηρεσίες είναι αποψιλωμένες και τα πάντα σχεδόν έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

Η πόλη μας -όπως και όλες σχεδόν οι ελληνικές πόλεις, υποταγμένες εδώ και δεκαετίες στο μοντέλο της εργολαβίας, της άναρχης υπερδόμησης, του τσιμέντου και του ΙΧ- είναι απολύτως ευάλωτη και απροετοίμαστη για τέτοια φαινόμενα. Οι αιτίες γνωστές: ρέματα που έχουν μπαζωθεί (το 60% του μήκους τους) κι έγιναν δρόμοι, η τσιμεντοποίηση των πάντων, η έλλειψη πρασίνου που θα απορροφήσει το νερό, το παμπάλαιο παντορροϊκό και ανεπαρκές αποχετευτικό δίκτυο με τους κορεσμένους αγωγούς, τα λιγοστά και συνήθως βουλωμένα φρεάτια, οι φτηνές κακοτεχνίες των εργολάβων και των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών, που έχουν αναλάβει δημόσια και δημοτικά έργα. Κανένα ουσιώδες έργο υποδομής και αντιπλημμυρικής προστασίας.

Ο δήμος μας, όπως και οι περισσότεροι, προτιμά τα έργα βιτρίνας και εντυπωσιασμού πασπαλισμένα με μπόλικη προπαγάνδα και φωτογραφίες. Βασίζεται δυστυχώς και στις μειωμένες προσδοκίες των δημοτών που δεν ξέρουν πια από πού να φυλαχτούν ακρίβεια, ανεργία, μαύρη εργασία, λογαριασμοί, δάνεια, εξώσεις, ξεθεμελιωμένη περίθαλψη, έλλειψη κοινωνικής προστασίας, καύσωνες, πυρκαγιές, πλημμύρες κ.ο.κ

Η ισόβια δημοτική αρχή έκανε ελάχιστα για να βελτιώσει την αντιπλημμυρική προστασία της πόλης: κανένας σχεδιασμός για την ανασυγκρότηση του αποχετευτικού συστήματος, καμία σκέψη για αποκάλυψη μπαζωμένων ρεμάτων, καμία αύξηση των αδόμητων επιφανειών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε σχετική ερώτηση-πρόταση από τις πρώτες της ΠΟΛΗΣ ΑΛΛΙΩΣ στο δημοτικό συμβούλιο για την προτεραιότητα σε έργα υποδομής, μας απάντησαν ότι τέτοια έργα είναι κοστοβόρα και «φαραωνικά»!

Λίγα, όχι ασήμαντα, πάντως λίγα, μπορούν να αλλάξουν αν δεν ξεθεμελιωθεί η λογική που μας οδηγεί στις καταστροφές και τελικά στην καταστροφή.

Ως ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ προτείνουμε ένα …αλλιώτικο σχέδιο για την πόλη μας στην εποχή της κλιματικής κρίσης. Την ουσιαστική αύξηση των ελεύθερων χώρων, τον δραστικό πολλαπλασιασμό των χώρων πρασίνου και στην πιο μικρή γειτονιά, την απελευθέρωση εδάφους από τις τεχνητές επιφάνειες, μελέτες και έργα για την αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης, την προστασία του περιαστικού και αστικού δάσους, την απελευθέρωση των ρεμάτων όπου είναι δυνατό, τον δραστικό περιορισμό του ΙΧ, το σταμάτημα του flyover, την άμεση (επιτέλους) ολοκλήρωση ενός δημόσιου Μετρό, που θα φτάσει και στις δυτικές συνοικίες στις παρυφές της πόλης μας, τη μεταφορά των πόρων στα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς.

Ένα σχέδιο που απαιτεί σύγκρουση με μεγάλα συμφέροντα, ένα σχέδιο που προϋποθέτει μαζική κοινωνική υποστήριξη και οργάνωση. Είναι όμως ταυτόχρονα ένα σχέδιο επιβίωσης για τη πόλη. Αν συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, απλά θα περιμένουμε την επόμενη καταστροφή.

Μέχρι τότε, για να ξαναγυρίσουμε στο σήμερα, στεκόμαστε ολόψυχα στο πλευρό των κατοίκων που απειλούνται από την ολοκληρωτική καταστροφή στη Θεσσαλία.

Είμαστε έτοιμοι/ες όπως κι άλλες φορές να στείλουμε όση βοήθεια μπορούμε!