Στη διάρκεια της θητείας μας στο δημοτικό συμβούλιο (2019-2023) -αλλά και έξω από αυτό- μας απασχόλησαν ως Πόλη Αλλιώς και τα ζητήματα κοινωνικής πολιτικής. Ζητήματα που σε μια παρατεταμένη περίοδο μνημονιακών περικοπών, λιτότητας, εκρηκτικής φτώχειας, ακρίβειας και ενεργειακής κρίσης απέκτησαν κυρίαρχο ρόλο στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Συγκεκριμένα σε ένα πεδίο άσκησης νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών πολιτικών, κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους και ιδιωτικοποίησης μεγάλου μέρους των κοινωνικών υπηρεσιών, οι δήμοι ως το μακρύ χέρι της εκάστοτε κυβέρνησης φορτώθηκαν με αρμοδιότητες που αποτελούν υποχρέωση του κράτους απέναντι στον πολίτη (όπως είναι η υγεία και η εκπαίδευση).

Αρμοδιότητες που καλούνται να ασκήσουν, αφού έχουν μετατραπεί και αυτοί σε πεδίο εφαρμογής ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών με κυρίαρχη την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης κατά 80, τον ασφυκτικό έλεγχο του Οικονομικου Παρατηρητηρίου, την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, τις αναθέσεις ,την δραματική μείωση του μόνιμου προσωπικού και την κυριαρχία των ελαστικών σχέσεων εργασίας.

Έίναι σαφές ότι σε ένα τέτοιο τοπίο απόσυρσης του κράτους η ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΠΟΛΙΤΙΚΉ στους δήμους ασκείται αποσπασματικά ,αφού εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από ευρωπαϊκά προγράμματα συγκεκριμένης χρονικής διάρκειας και συγκεκριμένων προυποθέσεων (π.χ μόνο δημότες-ισσες και εισοδηματικά κριτήρια), χωρίς δηλαδή δυνατότητα καθολικής πρόσβασης και με μειωμένο προσωπικό (στην πλειοψηφία συμβασιούχοι-ες). Ευρωπαϊκά προγράμματα -εκ των οποίων κάποια τα τελευταία χρόνια αποδεικνύουν με τον χειρότερο τρόπο ότι γίνονται εργαλεία στα χέρια κυβέρνησης και δημοτικής αρχής προκειμένου να εφαρμοστούν κατ επιταγήν Ε.Ε πολιτικές- που διαλύουν ακόμη περισσότερο το ελάχιστο δίχτυ προστασίας για εργαζόμενους, φτωχούς, μικροσυνταξιούχους, ανέργους, φοιτητές, μαθητές, οξύνουν τις ανισότητες και οδηγούν ακόμη και στην απόλυση εργαζομένων στις δημοτικές υπηρεσίες (η περίπτωση των ΚΔΑΠ στον δήμο μας αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα).

Το τοπίο γίνεται ακόμη πιο ζοφερό στο δήμο μας, αφού τα ευρωπαϊκά προγράμματα αποτελούν καλοδεχούμενη και αδιαπραγμάτευτη συνθήκη και δεν γίνεται από την διοίκηση καμία δυναμική προσπάθεια κινητοποίησης των δημοτών-ισσών στην κατεύθυνση της διεκδίκησης επιπλέον κρατικών πόρων και ενίσχυσης των δημόσιων δομών, όπως είναι τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας. Αντίθετα η διοίκηση εκμεταλλευόμενη αυτή την κατάσταση ψηφοθηρικά εμφανίζεται ως «πρωτοπόρα» πανελλαδικά σε επίπεδο δομών, ενώ στην πραγματικότητα -με τις προυποθέσεις που θέτει- ο αριθμός των συνδημοτών-ισσών που ανακουφίζονται είναι ελάχιστος σε σχέση με την έκρηξη της φτώχειας,την ακρίβεια και την ανεργία. Υπάρχουν δε και ζητήματα που υπολείπεται κατά πολύ της «πρωτοπορίας», όπως αυτό της ανάγκης για δομές για την έμφυλη βία, αφού ακόμα και όταν υπήρχε δυνατότητα για ευρωπαϊκά κονδύλια, η διοίκηση δεν τα διεκδίκησε.

Στην πραγματικότητα αυτή απαντήσαμε με τον σαφή μας προσανατολισμό στις ανάγκες των πολλών, στην δυνατότητα πρόσβασης όλων των δημοτών-ισσών σε μόνιμες δημόσιου χαρακτήρα και δωρεάν δομές με μόνιμο επαρκές προσωπικό και με την αναγκαία γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Αυτές οι αρχές αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες με βάση τους οποίους κινηθήκαμε στις προτάσεις και τις παρεμβάσεις μας μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο. Συγκεκριμένα υποστηρίξαμε

*τη δραστική μείωση των δημοτικών τελών ιδιαίτερα για τα χαμηλά εισοδήματα , την αύξησή τους για τις μεγάλες επιχειρήσεις και την απαλλαγή από αυτά για όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ως ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ υπερασπιστήκαμε βέβαια την βασική πολιτική μας θέση για μία και ενιαία φορολόγηση, ώστε να μην υπερφορολογούνται ληστρικά εργαζόμενοι και φτωχά κοινωνικά στρώματα μέσα από υπέρογκους άμεσους και έμμεσους φόρους(που αποτελούν το 95% του κρατικού προϋπολογισμού) , αλλά και δημοτικά τέλη και δημοτικούς φόρους.

* την κατάργηση του μη υποχρεωτικού δημοτικού φόρου,

*τη διεύρυνση των μέτρων προστασίας ευαίσθητων ομάδων, τα οποία αφορούν μικρό αριθμό συνδημοτών-ισσών και αναντίστοιχο των πραγματικών αναγκών

*την ενίσχυση του κωδικού που προβλέπεται στον προυπολογισμό για την καταβολή χρηματικών βοηθημάτων για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών.

*τη διεύρυνση των κοινωνικών δομών ( Κοινωνικό Παντοπωλείο, Κοινωνικό Φαρμακείο) για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας ,η οποία επελαύνει με ταχύτατους ρυθμούς.

* την κατάργηση των τροφείων στους Παιδικούς Σταθμούς , τη δυνατότητα ένταξης όλων των παιδιών σε αυτούς και τη δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση σε σύγχρονα δημόσια-ιδιόκτητα νηπιαγωγεία για όλα τα νήπια και προνήπια.

*την επαναλειτουργία της δημοτικής κατασκήνωσης στην Ποτίδαια και τη μη ιδιωτικοποίησή της

*την ανέγερση σύγχρονων σχολικών μονάδων σε περιοχές που αντιμετωπίζουν πρόβλημα(περιοχή…..) και την απογευματινή λειτουργία των σχολείων ως πολιτιστικών –αθλητικών κέντρων σε κάθε γειτονιά

*την επίλυση του προβλήματος των σχολικών γευμάτων και την καθιέρωσή τους σε όλες τις σχολικές βαθμίδες

* τη συνέχιση της λειτουργίας των δημοτικών ΚΔΑΠ, τα οποία κινδυνεύουν να κλείσουν, με δημόσιο χαρακτήρα και την μονιμοποίηση των εργαζομένων σε αυτά.

.* την συνέχιση-επέκταση του προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι με δημόσιο χαρακτήρα και την μονιμοποίηση των εργαζομένων σε αυτό. Ειδικότερα επισημάναμε την αναγκαιότητα επιπλέον μόνιμων προσλήψεων ,αφού το υπάρχον μόνιμο πλέον προσωπικό( 45 άτομα ,εκ των οποίων 13 ψυχολόγοι-κοινωνικοί λειτουργοί, 2 φυσικοθεραπευτές,11 μόνο νοσηλευτές και 19 διοικητικό προσωπικό) είναι ανεπαρκές για έναν δήμο των 80.000 κατοίκων (ιδιαίτερα οι νοσηλευτές-τριες και οι οικογενειακοί βοηθοί).

*την ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό και επέκταση των Κέντρων Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων(ΚΗΦΗ) προκειμένου να μην υπάρχουν λίστες αναμονής και να φιλοξενούνται χωρίς αποκλεισμούς άτομα της τρίτης ηλικίας. Τα κέντρα βέβαια αυτή θα πρέπει να συνδέονται στενά με το Βοήθεια στο Σπίτι,τα δημοτικά ιατρεία και τα Κέντρα Υγείας (τα οποία δεν υπάρχουν)για να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες των ηλικιωμένων .

*τη λειτουργία δημόσιων Κέντρων Πρωτοβάθμιας Υγείας σε κάθε ενότητα του δήμου επαρκώς στελεχωμένων με μόνιμο προσωπικό, αφού τα υπάρχοντα δημοτικά ιατρεία δεν δίνουν την δυνατότητα πρόσβασης σε όλους –ες, αλλά απευθύνονται μόνο σε ευπαθείς ομάδες του Δήμου μας, σε άπορους ανασφάλιστους πολίτες και στα μέλη των οικογενειών τους, σε μέλη των Κ.Α.Π.Η., σε ωφελούμενους του «Βοήθεια στο Σπίτι», σε πρόσφυγες που διαμένουν στα όρια του δήμου μας και στους εργαζόμενους (τακτικό και έκτακτο προσωπικό) στον Δήμο Νεάπολης Συκεών και στα ΝΠ. Η λειτουργία των δημόσιων Κέντρων Πρωτοβάθμιας υγείας στον δήμο μας θα διασφαλίσει την καθολική πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας αλλά θα δώσει και την δυνατότητα άσκησης προληπτικής ιατρικής, ενημέρωσης των κατοίκων,παρεμβάσεων στον μαθητικό πληθυσμό καθώς και οδοντιατρικής περίθαλψης,η οποία δεν υφίσταται.

*την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και την επαναλειτουργία του νοσοκομείου Λοιμωδών. Αλλωστε η περίοδος της πανδημίας κατέδειξε με τραγικό τρόπο την σημασία του δημόσιου συστήματος υγείας, το οποίο οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές οδήγησαν σε κατάρρευση προκειμένου να ενισχύσουν το μεγάλο κεφάλαιο των ιδιωτικών κλινικών και εργαστηρίων

*την υποστήριξη,βελτίωση και ανάπτυξη των υπαρχόντων υπηρεσιών και δομών παρέμβασης για άτομα με αναπηρία καθώς και την ευχερή πρόσβασή τους σε όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους.

*την υποστήριξη και ενίσχυση των ΚΑΠΗ ως χώρων ψυχαγωγίας και πολιτισμού και την διασφάλιση προσβασιμότητας σε αυτά και των ατόμων με αναπηρία.

*τη δημιουργία Συμβουλευτικού Κέντρου και Δομής Φιλοξενίας για θύματα έμφυλης βίας και για άτομα με διαφορετική ταυτότητα φύλου

*την ενίσχυση του μαζικού και ερασιτεχνικού αθλητισμού

*την δημιουργία- λειτουργία δημοτικών δομών φιλοξενίας-υποστήριξης προσφύγων-ισσών για στέγαση και εύρεση εργασίας

*την συμμετοχή των μεταναστ(ρι)ών στην αυτοδιοίκηση με δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές και την ουσιαστική ενεργοποίηση του Συμβουλίου Ενταξης Μεταναστών(ΣΕΜ).

. * την άρση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας με αφορμή και τους εκπλειστηριασμούς 2 κατοικιών οικογενειών συνδημοτών-ισσών μας, οι οποίοι χάρη στον συντονισμό κινηματικών συλλογικοτήτων και συμπολιτών-ισσών ακυρώθηκαν. Στην ίδια κατεύθυνση διεκδικήσαμε από την διοίκηση του δήμου να ενισχύσει τις κοινωνικές δομές ώστε να καταγράφονται άμεσα συμπολίτες-ισσες που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους, να παρέχει η νομική υπηρεσία του δήμου κάθε δυνατή νομική υποστήριξη στους πληττόμενους και να συντονίσει με πολίτες-συλλογικότητες – μαζικούς φορείς την συμπαράσταση με στόχο την αποτροπή των πλειστηριασμών και την νομοθετική απαγόρευση πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας. Διεκδικήσαμε ,επίσης, να προστατεύονται τα φτωχά νοικοκυριά από διακοπές ρεύματος και νερού

*την καταγραφή των αστέγων, των κενών κατοικιών- ακινήτων του δήμου και παραχώρησή τους για την αντιμετώπισης της αστεγίας . Την επαναλειτουργία του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και την υλοποίηση πολιτικών που υπερασπίζονται το δικαίωμα στην κατοικία και αντιτάσσονται στην κερδοσκοπία ιδιοκτητών και εταιρειών μίσθωσης ακινήτων.

Για μας στην Πόλη Αλλιώς πετυχημένος είναι ο Δήμος που παίρνει θέση υπέρ των φτωχών και των εργαζομένων, υπέρ των δημόσιων χώρων και των κοινών αγαθών, υπέρ της κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης. Διεκδικούμε έναν Δήμο που θα αποτελεί ένα εργαλείο μάχης απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές, τα μνημόνια, τη λιτότητα. Που θα βάλει φρένο στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που δεν θα αφήσει κανέναν κάτοικο χωρίς σπίτι, ρεύμα και νερό. Που θα αμφισβητεί ευθέως τις πολιτικές της κεντρικής κυβέρνησης, τις πολιτικές αυτές που στρέφονται ενάντια στην κοινωνική πλειοψηφία. Επειδή κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο στα ασφυκτικά πλαίσια του κεντρικού μνημονιακού κράτους και των επιταγών της Ε.Ε, μόνο μια μαχόμενη δημοτική κίνηση σε συνεργασία με τα κινήματα της πόλης και της γειτονιάς – μέσα και έξω από τον Δήμο – μπορεί να χαράξει μια άλλη πορεία. Είναι σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική υπέρ των πολλών χωρίς συνολική σύγκρουση και αντικαπιταλιστική ανατροπή.