Με βαρύγδουπους τίτλους «μαζί διαμορφώνουμε το μέλλον του τόπου μας» « κορυφαία διαδικασία διαλόγου και συμμετοχικότητας (!)» και επανειλημμένες πληρωμένες δημοσιεύσεις, η διοίκηση του δήμου καλεί δημότισσες και δημότες να πάρουν μέρος στην περιβόητη Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης, η οποία θεωρητικά γνωμοδοτεί επί του Τεχνικού Προγράμματος και του Προϋπολογισμού της επόμενης χρονιάς, εξετάζει τοπικά προβλήματα και παράλληλα μπορεί και να διατυπώνει γνώμη για την επίλυσή τους.
Περί τίνος ακριβώς πρόκειται;
Φορείς και δημότες καλούνται να κάνουν ηλεκτρονικά αίτηση για να κληρωθούν(!) στην εν λόγω Επιτροπή που αριθμεί 50 μέλη. Από τους πολίτες μόνο 17…τυχεροί από τους 85 χιλιάδες κατοίκους του δήμου μπορούν να κληρωθούν για να συμμετάσχουν σε αυτήν, ενώ τα υπόλοιπα μέλη είναι εκπρόσωποι φορέων. Αυτή η Επιτροπή θα συνεδριάσει άπαξ μέσω τηλεδιάσκεψης (σε ανοικτούς χώρους ο δήμαρχος καλεί μόνο τους οπαδούς του) και χωρίς βέβαια να μπορεί να πάρει δεσμευτικές αποφάσεις , αφού έχει γνωμοδοτικό χαρακτήρα. Πρόκειται για την πλήρη απαξίωση της συμμετοχής και της διαβούλευσης ως έννοιας. Συγκεκριμένα με προσχηματικό τρόπο η δημοτική αρχή παραγκωνίζει ακόμη και αυτά τα ψήγματα διαβούλευσης που προβλέπει ο Κανονισμός Λειτουργίας της Επιτροπής: εκτός από την υποχρεωτική ετήσια συνεδρίαση προβλέπει τουλάχιστον μια συνεδρίαση κάθε 3 μήνες για άλλα θέματα που έχουν τεθεί υπό διαβούλευση από το Δημοτικό Συμβούλιο ή την Δημοτική Αρχή. Φυσικά αυτό δεν έγινε ποτέ (γιατί δεν τέθηκε κανένα θέμα προς διαβούλευση) ,όπως ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκαν οι προτάσεις που προέκυψαν από τις διαβουλεύσεις ανά τοπική ενότητα (εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων) ,οι οποίες και προηγούνται της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης.
Με λίγα λόγια η πολυδιαφημιζόμενη διαβούλευση σε κάθε επίπεδο είναι κατευθυνόμενη και απλώς νομιμοποιεί και προσδίδει δημοκρατική επίφαση στις ήδη διαμορφωμένες εισηγήσεις – αποφάσεις της διοίκησης περί του Τεχνικού Προγράμματος του δήμου,
Ενός Τεχνικού Προγράμματος που επαναλαμβάνεται μονότονα τα τελευταία χρόνια ,αφού υλοποιείται μόνο το 1/10 αυτού. Την ίδια στιγμή εξαγγέλλονται- και ενίοτε πραγματοποιούνται- έργα που δεν περιλαμβάνονται καν στο πρόγραμμα, αλλά προκύπτουν μέσα από την εναγώνια αναζήτηση κάποιου προγράμματος ΕΣΠΑ . Τα προγράμματα αυτά- και κατ’ επέκταση η ΕΕ- ελλείψει χρηματοδότησης και μόνιμου επαρκούς και ειδικευμένου προσωπικού καθορίζουν εν πολλοίς τους στόχους (μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και πολύ κοντά στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ελίτ) αλλά και τις μεθόδους δράσης των δήμων (ιδιωτικοποιήσεις, εργολαβίες , ευέλικτο ανακυκλούμενο προσωπικό κλπ.).
Πώς μπορεί ,λοιπόν , να λειτουργήσει μια διαδικασία διαβούλευσης σε ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο-μνημονιακών υποχρεώσεων-Καλλικρατικό πλαίσιο ; Ποια η δυνατότητα πολιτών και φορέων να διατυπώσουν άποψη για έναν Προϋπολογισμό που πρέπει να ακολουθεί οδηγίες ΚΥΑ ( Κοινή Υπουργική Απόφαση) και που επιστρέφεται σε περίπτωση οποιασδήποτε παρέκκλισης; Ποιο Τεχνικό Πρόγραμμα μπορεί να τεθεί σε διαβούλευση, όταν ο πέλεκυς του Οικονομικού Παρατηρητηρίου είναι το μάτι του «Μεγάλου Αδελφού» που τα πάνθ’ ορά ( και όχι μόνο). Αποδεικνύεται προφανώς ότι στο πλαίσιο αυτό δεν νοείται ούτε δημοκρατικός σχεδιασμός ούτε διαμόρφωση ενός οραματικού σχεδίου συμβατού με την προστασία του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος και την αξιοπρεπή και ποιοτική διαβίωση των κατοίκων της .
Αντίθετα με νόμους και διατάξεις έχει επιβληθεί η πλέον αντιδημοκρατική και αδιαφανής λειτουργία των δήμων με βασικά χαρακτηριστικά :
την «κατασκευή» υδροκέφαλων δήμων, η έκταση των οποίων στην καλύτερη περίπτωση δυσχεραίνει αφάνταστα την συμμετοχή και τον έλεγχο από την πλευρά των πολιτών και στην χειρότερη την καθιστά αδύνατη.
την διατήρηση του απόλυτου δημαρχοκεντρικού μοντέλου(στον δήμο μας δε έχει πάρει διαστάσεις μοναρχίας). Η απλή αναλογική, που εφαρμόσθηκε δειλά στις προηγούμενες εκλογές και θεωρήθηκε η πηγή όλων των δεινών , ετοιμάζεται να εξοβελισθεί στο «πυρ το εξώτερον» και να θεσπισθεί πλαφόν εισόδου 5% για τον αποκλεισμό ενοχλητικών φωνών (βλ. ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ)
την υποβάθμιση του ρόλου του Δημοτικού Συμβουλίου μέσω της μεταφοράς αρμοδιοτήτων σε πιο κλειστές κι ελεγχόμενες επιτροπές (Οικονομική Επιτροπή –Επιτροπή Ποιότητας Ζωής) και τον ουσιαστικό αποκλεισμό της μειοψηφίας από αυτές . Σε αυτή την υποβάθμιση συμβάλλει καθοριστικά στην περίπτωσή μας και ένας απίστευτης αυταρχικότητας κανονισμός που διασφαλίζει τους ατελείωτους μονολόγους του δημάρχου και την εκκωφαντική σιωπή των συμβούλων της πλειοψηφίας, των οποίων η ψήφος θεωρείται δεδομένη.
την απαξίωση και παράκαμψη των παρατάξεων της αντιπολίτευσης (δεν έχουν αλλάξει ακόμα οι διοικήσεις του Ν.Π.Δ.Δ, της ΚΕΥΝΣ και των Σχολικών Επιτροπών !)
Είναι ως εκ τούτου εντελώς υποκριτικό και αστείο να φωνασκεί περί δημοκρατικού διαλόγου ο δήμαρχος. Για να πάψει να αποτελεί η διαβούλευση παρωδία διαλόγου και να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο επιβάλλεται πρώτιστα η ανατροπή του πολιτικού πλαισίου που την έχει μετατρέψει σε κακοστημένη θεατρική παράσταση. Επιβάλλεται, όμως παράλληλα, και μια διαφορετική πολιτική αντίληψη που δεν θεωρεί τον δήμο εκλογικό λάφυρο του εκάστοτε Δημάρχου και «πεδίον δόξης λαμπρό» για την άσκηση μιας συγκεντρωτικής και προσωποκεντρικής πολιτικής, αλλά αντίθετα προσπαθεί να καλλιεργήσει το αίσθημα της «κοινότητας» και να καταστήσει την διαβούλευση μια συνεχή και βιώσιμη διαδικασία. Μια πολιτική αντίληψη που δίνει φωνή στους πολίτες μέσα από συνελεύσεις γειτονιάς καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου, ακούει και υλοποιεί προτάσεις τους.
Ως ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ δεν μένουμε στο ίδιο έργο θεατές. Με την παρουσία μας μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο αγωνιζόμαστε για την ανατροπή αυτού του πολιτικού πλαισίου της «κυβερνησιμότητας».
Διεκδικούμε την πραγματική αυτο-διοίκηση μέσα από λαϊκές συνελεύσεις συμπολιτισσών και συμπολιτών μας σε γειτονιές και τοπικές κοινότητες.
Συνελεύσεις που θα έχουν λόγο όλοι και όλες και οι αποφάσεις τους θα είναι δεσμευτικές για τον δήμο.
Συνελεύσεις που χτίζουν το συλλογικό «εμείς» και όχι το δημαρχοκεντρικό «εγώ».
Η πόλη αλλιώς 