«Ασφάλεια» δεν είναι η αστυνομοκρατία. Ασφάλεια γεννάει το δικαίωμα όλων στην εργασία, στην στέγη ,στην υγεία και στην παιδεία

  Με αφορμή περιστατικά βίας σε βάρος μαθητών σε Πεύκα και Συκιές που προκάλεσαν ανησυχία και αντιδράσεις επανήλθε εκ νέου η συζήτηση στην περιοχή μας για το θέμα της ασφάλειας των πολιτών. Οι μαθητές προχώρησαν σε καταλήψεις και πορείες διαμαρτυρίας, ενώ επισκέφτηκαν τον δήμαρχο και το αστυνομικό τμήμα. Εκεί διαπίστωσαν αλληλομετάθεση των ευθυνών, αυστηρότητα(;) από τους αστυνομικούς και μεγάλα λόγια από τον δήμαρχο, όπως πάντα.

Είναι αλήθεια ότι υπάρχει  πρόβλημα με κλοπές στην περιοχή, μικροφθορές δημοσίων χώρων και κτιρίων, επιθέσεις σε εργαζόμενους στα ΚΕΠ ,  όπως φυσικά και σe άλλες γειτονιές της πόλης. Συνήθως, όμως, η συζήτηση είναι επιδερμική και περιορίζεται στην περιγραφή των γεγονότων και στην καλλιέργεια του φόβου. Ενίοτε μπορεί και να προκαλέσει άστοχες  και επικίνδυνες αντιδράσεις του τύπου «παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους», ιδιαίτερα αρεστές και ενθαρρυμένες από την τρομολαγνεία των τηλεοπτικών καναλιών.

Το θέμα της «ασφάλειας» αναγορεύεται σε βασικό πεδίο αντιπαράθεσης (ελλείψει άλλων;) με προφανή πολιτική ψηφοθηρική σκοπιμότητα μεταξύ των εκπροσώπων των μνημονιακών κομμάτων στο δήμο μας. Διαγκωνισμός για το ποιος θα επιβάλλει τη μεγαλύτερη αστυνόμευση, ποιος θα βάλει παντού κάμερες, και security, ποιος φταίει για το κλείσιμο του Α.Τ. Νεάπολης κ.ο.κ. Μάλιστα, είναι διατεθειμένοι να αγοράσουν με χρήματα των δημοτών περιπολικά!

Κουβέντα για την παραβατικότητα μαζί με την απόγνωση, την κατάθλιψη, την λογική του «ο θάνατος σου η ζωή μου», την αδιαφορία για τον γείτονα.  Για τις αυτοκτονίες, οι οποίες αυξήθηκαν ως αναμενόμενες συνέπειες της κοινωνικής κρίσης και καταστροφής, που προκλήθηκαν από τις  πολιτικές των κομμάτων που τις υπηρετούν. Είναι επιστημονικά βεβαιωμένο κάτι τέτοιο σε πολλές χώρες και χρονικές περιόδους. Η παραβατικότητα αυξάνεται παράλληλα με την κοινωνική και οικονομική καταβύθιση.

Κουβέντα, φυσικά, για την μεγαλύτερη κλοπή του αιώνα (των συντάξεων, των μισθών, του δημόσιου πλούτου) τα χρόνια των μνημονίων  και του χρηματιστηρίου, όταν ολόκληρες περιουσίες μεταφέρθηκαν στις τσέπες της ντόπιας ελίτ, των τραπεζών και των ξένων δανειστών.

Κουβέντα για το γεγονός πως οι καταχραστές της δημόσιας περιουσίας, τα λαμόγια, οι μιζαδόροι κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας.

Κουβέντα για τον ρόλο της αστυνομίας που έχει αναλάβει την προστασία των «υψηλών» προσώπων και περιουσιών και δεν «προλαβαίνει» ή «δεν διαθέτει τα απαιτούμενα μέσα» για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Ή ακόμη χειρότερα, βάζει πλάτη  στους πλειστηριασμούς της λαϊκής περιουσίας και, όταν «τα κοράκια» ληστεύουν τα σπίτια του λαού , συλλαμβάνει και σέρνει στα δικαστήρια αυτούς που αντιδρούν.

Κουβέντα για το γεγονός ότι βασική της αποστολή της είναι η καταστολή των κοινωνικών αγώνων ,για την οποία και διατίθενται τα πιο σύγχρονα μέσα και πόροι. Η αστυνομία είναι «κοντά στα παιδιά» όταν κινητοποιούνται για τα θέματα της εκπαίδευσης για να τα εκφοβίσει, όχι ,όμως, όταν κινδυνεύουν από συμμορίες και κουκουλοφόρους.

Τα ΜΑΤ είναι πάντα πριν την ώρα τους στις λαϊκές κινητοποιήσεις, πάντα εφοδιασμένα με τα πιο επικίνδυνα και απαγορευμένα χημικά όπλα. Ήταν έγκαιρα εκεί στο 2^Ο ΓΕΛ Συκεών ρίχνοντας χημικά για να «προστατέψουν» τον πρώην υπουργό Παιδείας από διαμαρτυρίες γονέων και εκπαιδευτικών.

Τα αστυνομικά τμήματα στις γειτονιές κλείνουν ή υποβαθμίζονται όπως όλες οι δημόσιες υπηρεσίες (βλ ΙΚΑ Νεάπολης, ΕΛΤΑ κλπ)

Η λύση, λοιπόν, πέρα από τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της αστυνομίας είναι η άρση των κοινωνικών αιτιών και κει αρχίζουν τα δύσκολα για τους υπερασπιστές «του νόμου και της τάξης».

• Αξιοπρεπής ζωή για όλους και όλες με όλα τα δικαιώματα.
• Πρόσληψη μόνιμων φυλάκων στα δημόσια κτήρια και χώρους (σχολεία, άλση, πάρκα, παιδικές χαρές κ.λπ.).
• Φωτισμένες, ζωντανές γειτονιές της ανθρωπιάς, της συλλογικότητας, του πολιτισμού, του αθλητισμού και της αλληλεγγύης!