Ένας Δήμος για όλους

Μέτρα κοινωνικής πολιτικής

Είναι γνωστό ότι η κατάσταση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Ο ‘’Καλλικράτης’’ αρχικά και ο ’’Κλεισθένης’’ στην συνέχεια με την ενσωμάτωση των μνημονίων απομάκρυναν τους πολίτες από την ενεργή συμμετοχή και μετέτρεψαν τους Δήμους σε εργαλείο εφαρμογής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Οι αντισυνταγματικές περικοπές των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) νομιμοποιήθηκαν στερώντας από την τοπική αυτοδιοίκηση τεράστια έσοδα( 26 δις ευρώ θα φθάσουν οι παρακρατηθέντες φόροι από το 2010 μέχρι το 2022 σύμφωνα με στοιχεία της ΚΕΔΕ). Αυτός ο οικονομικός στραγγαλισμός πρόθυμα χρησιμοποιήθηκε από πολλές δημοτικές αρχές για την επέκταση της λογικής της “επιχειρηματικότητας” και την διασύνδεση των δημοτικών αρχών με ιδιωτικά συμφέροντα, στα οποία παραχωρούνται βασικές λειτουργίες ,όπως η διαχείριση απορριμμάτων, και οι κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες.

Είναι επίσης γνωστό ότι οι επιπτώσεις της πολύπλευρης κρίσης είναι εμφανείς και αφορούν όλο και περισσότερους συμπολίτες μας .Τα φαινόμενα της φτωχοποίησης και περιθωριοποίησης εντείνονται και τα αστικά κέντρα αποτελούν κατεξοχήν το πεδίο εμφάνισης νέων φαινομένων αποκλεισμού. Χιλιάδες συμπολίτες μας στερούνται τα στοιχειώδη: εργασία, στέγη, τροφή, ρεύμα, ιατρική περίθαλψη. Μέσα σε αυτό το τοπίο με βασικό γνώρισμα την ανασφάλεια και την ανεργία η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να εφαρμόσει ενεργητικές πολιτικές που θα υπερασπίζονται και θα υπηρετούν τις ανάγκες και τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Ως ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ θεωρούμε ότι συγκεκριμένα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση είναι:

• Η δραστική μείωση των ανταποδοτικών τελών και του δημοτικού φόρου, ώστε να ελαφρυνθούν οι λαϊκές κατοικίες και να απαλλαγούν από αυτά οι άνεργοι/ες και όσοι ζουν στο όριο της φτώχειας. Στόχο βέβαια, αποτελεί η σταδιακή κατάργησή τους, προκειμένου να μην πληρώνουν διπλά και τριπλά οι πολίτες για τις ίδιες υπηρεσίες.
• Η διασφάλιση του δικαιώματος σίτισης και στέγασης για όλους τους συμπολίτες μας με επιστράτευση όσων δημοτικών πόρων απαιτούνται και η επανασύνδεση του κομμένου ρεύματος σε κάθε λαϊκή κατοικία με την βοήθεια του Δήμου.
• Η κατάργηση ηλεκτρονικών κατασχέσεων μισθών και περιουσίας μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων για χρέη σε δήμους.
• Η κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής εργασίας, η προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον Δήμο, η παύση των απολύσεων και οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις κενές θέσεις του Δήμου.
• Η κατάργηση των τροφείων , η ένταξη όλων των παιδιών στους παιδικούς σταθμούς και η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή σε δημόσια νηπιαγωγεία για όλα τα νήπια και προνήπια.
• Η υποστήριξη και ενίσχυση των ΚΑΠΗ ως χώρων ψυχαγωγίας και πολιτισμού.
• Η ενίσχυση και υποστήριξη του μαζικού- ερασιτεχνικού αθλητισμού.
• Η ελεύθερη πρόσβαση των ανέργων στους χώρους αθλητισμού και στα δημοτικά γυμναστήρια.
• Η υποστήριξη του πολιτισμού ως κοινωνικού αγαθού και όχι ως εμπορεύσιμου προϊόντος με την ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Η αξιοποίηση χώρων πολιτισμού (Πολιτιστική Γειτονιά) για συνδιοργάνωση εκδηλώσεων – φεστιβάλ με καλλιτεχνικές ομάδες, η παραχώρηση χώρων για στέγαση καλλιτεχνικών ομάδων, η δημιουργία κινηματογραφικής λέσχης, η ελεύθερη πρόσβαση σε θεατρικές παραστάσεις, κινηματογραφικές προβολές ή άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις για μαθητές|τριες, φοιτητές|τριες, χαμηλόμισθους και άνεργους πρέπει να αποτελούν το αντίβαρο στις υψηλού κόστους εκδηλώσεις βιτρίνας και να καθιστούν τον πολιτισμό καθιστούν καθημερινότητα και όχι είδος πολυτελείας.
• Η παροχή δωρεάν υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας στα δημοτικά ιατρεία και η παράλληλη κινητοποίηση για την υπεράσπιση του δημόσιου συστήματος υγείας. Συγκεκριμένα ο Δήμος πρέπει να ενεργοποιεί τους πολίτες και να είναι αμέριστος συμπαραστάτης σε κάθε προσπάθεια διεκδίκησης δωρεάν, αποκλειστικά δημόσιας κα ποιοτικής περίθαλψης για όλους τους πολίτες.
• Η υποστήριξη και διεύρυνση των σημερινών δομών αλληλεγγύης(κοινωνικών παντοπωλείων, κοινωνικών φαρμακείων, δημοτικών ιατρείων).Υπ αυτήν την έννοια ο Δήμος πρέπει να αποτελεί μοχλό οργάνωσης τέτοιων δομών, όχι όμως στην λογική της φιλανθρωπίας και της πελατειακής σχέσης ,αλλά στην λογική της συνδιαμόρφωσης ,της συνεργασίας και της αυτοδιαχείρισης τους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται η ανάθεση, καλλιεργείται η αυτενέργεια και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια νέα συλλογική συνείδηση και συλλογική διεκδικητική δράση
• Η υποστήριξη και προώθηση συνεργατικών θεσμών αλληλέγγυας οικονομίας.
• Η διεκδίκηση ενός δημόσιου φορέα για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς με πυκνά δρομολόγια, σύγχρονα οχήματα και δωρεάν μετακίνηση χαμηλόμισθων εργαζομένων, άνεργων, φοιτητών\σπουδαστών και μαθητών.
• Η δημιουργία και λειτουργία δομών φιλοξενίας και υποστήριξης προσφύγων, οι οποίες θα είναι ενταγμένες στην κοινωνική και πολιτική ζωή, ανοιχτές στην κοινωνία και θα προσφέρουν στέγη και δυνατότητα για εργασία. 

Ως ΠΟΛΗ ΑΛΛΙΩΣ πιστεύουμε ότι

Πέρα από τα παραπάνω μέτρα που μπορεί να εφαρμόσει ο Δήμος, χρειάζεται ένας ριζικός αναπροσανατολισμός του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε σχέση με την κεντρική εξουσία και την κοινωνία από την άλλη. Από ένα μοντέλο «φερέφωνου» της κυβέρνησης ή προσχηματικής διαμαρτυρίας πρέπει να περάσουμε σε έναν δήμο που θα συγκρουστεί με τις κυρίαρχες πολιτικές της λιτότητας, των μνημονίων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έναν Δήμο που θα υπερασπίζεται τους “πολλούς” και θα συνδιαμορφώνει μαζί τους ένα πολιτικό πρόγραμμα αλλαγών και ρήξεων. Που θα υπερασπίζεται την μόνιμη εργασία, τον δημόσιο χαρακτήρα της υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, του πολιτισμού ,του αθλητισμού και δεν θα παγιδεύεται στο πλαίσιο της μνημονιακής νομιμότητας. Που θα συμβάλλει στην συγκρότηση ενός ισχυρού κινήματος σε τοπικό επίπεδο και δεν θα περιοριστεί σε μια πολιτική διαχείρισης του συστήματος αλλά θα προχωρήσει στην ρήξη με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές που αποσκοπούν στην υφαρπαγή των κοινωνικών αγαθών.